COLUMN: BIJZONDERE VRIENDSCHAPPEN

Ik voel me een gezegend persoon met veel mooie en bijzondere vriendschappen met mensen die ik voor geen goud kwijt wil. Buiten mijn vriendengroep heb ik ook nog ontzettend veel kennissen. En in moeilijke tijden heb ik hulp mogen krijgen uit zeer onverwachte hoeken..

Ik heb via Zwangerschapspagina en Facebookgroepen een aantal gelijk gestemden gevonden.
De augustus-mama’s, de Rotterdam-en-omgeving-mama’s, de maart-mama’s, de januari-mama’s, een boekenfans-groep en zelfs in een groep met mensen vanuit de hele wereld waarin we gezellig keuvelen over Stephen King en andere dingen. Hier delen we interesses, lief en leed met elkaar.

Sommige vrienden uit mijn groepjes heb ik in het echt mogen ontmoeten en met sommigen app ik al jaren heel wat af. We hebben een sterke band en ze weten enorm veel over me. Maar kan je deze “vrienden” ook vrienden noemen? Zijn dit virtuele vrienden? Zijn dit Whatsappvrienden?
Hoe noem je ze? Is het gek als ik ze gewoon m’n beste vrienden noem zo nu en dan?

Ik ben erg gehecht aan veel van deze vrienden. Het fijne is namelijk dat ze er altijd zijn. En in zo’n groepje is altijd wel iemand wakker midden in de nacht, die dan even met je kan kletsen. Als er wat is met iemand uit het groepje dan springen we meteen in de bres om die persoon op te peppen.
Gaat er iemand trouwen, dan maken een mooi pakketje voor die persoon, of sturen zelfs allemaal apart een pakketje, wat we dan weer bespreken in een daarvoor aangemaakte Whatsappgroep.
Moet er iemand bevallen? We zitten allemaal met onze telefoon in de hand mee te puffen en mee te leven. Dat is voor mij zo’n fijn en mooi idee dat er toch mensen bestaan die elkaar zo lief hebben.

Tegenwoordig lees je zoveel ellende op forums en Facebook.
Of over hele nare Whatsappgroepen bij kinderen.
Laten we een goed voorbeeld zijn naar onze kinderen toe, door te laten zien hoe het ook kan.
Ik weet in ieder geval dat ik al deze lieverds om mij heen niet kan missen. Social media is dus zo slecht nog niet.