Herfst

Sodeju ineens is het herfst. Het is meteorologische herfst sinds 1 september. En sinds 23 september natuurlijk astronomische herfst. Maar behalve dat merk ik het aan m’n onderbroek. Jazeker behalve meteorologische en astronomische herfst heb je ook onderbroekologische herfst. En ik hoor jullie denken. Dat bestaat niet. Dat dacht ik dus eerst ook. Wat een onzin, wat een kwatsch. En wanneer valt die onderbroekologische herfst dan precies? Ergens tussen de meteorologische en astronomische herfst in. De precieze datum dat weet namelijk niemand. Want het is nooit echt vastgelegd of berekend. Deze benaming van de herfst is er namelijk ineens. Als ik ga werken dan ga ik op de fiets. Ik vertrek zo rond 6.30. Op lentedagen, niks fijners dan in de vroege ochtend naar je werk te fietsen. De vogels die langzaam wakker worden en de lente in hun bolletjes hebben. Ik geniet daar enorm van. In de zomer zijn de ochtenden ook erg fijn. Zeker op warme zomerdagen. Op zulke dagen lijkt iedereen blijer dan normaal en dat is te merken in de lucht. Dan langzaam eindigt de zomer. Met een beetje mazzel nog een warme week in september maar dan is het toch echt wel klaar met de zomer in Nederland.

En zoals elke ochtend als ik werken moet spring ik braaf op mijn fiets. Niks aan het handje zou je denken. En dat klopt. Totdat die onderbroekologische herfst er zomaar ineens is. Je fietst naar je werk, stapt af. En heel je kont is nat. Tot op de onderbroek toe. Het zadel was nat van de dauw. In de aanloop naar de astronomische herfst lijkt die dauw onzichtbaar. Tot je er dus op gaat zitten. En dat effect noemt men onderbroekologische herfst. Dus vanaf nu weer elke dag m’n doekjes gebruiken die de hele zomer op de onderbroekologische herfst lagen te wachten.