De laatste week van het jaar, ik ben hem doorgekomen laten we het daar op houden. De laatste week van het jaar voelde alsof hij een jaar duurde. De laatste week van het jaar was afzien en overleven. Het was eerste kerstdag 2022, ik weet het nog erg goed. (Hè dat klinkt bekend…..ja ja beter goed gejat…). De dag begon met snot en hoofdpijn. De dag begon slecht. Zeker met in het vooruitzicht dat ik een avonddienst moest werken. Lees dat dat de eerste van een reeks van vier avonddiensten was. Tussen het kerstontbijt met rollade en het begin van mijn dienst heb ik vooral geslapen en geprobeerd om mezelf…

Wat is het vroeg. Dat gaat er door mij heen als om 5.45 uur mijn wekker gaat. Veel te vroeg. Iets waar ik maar niet aan wennen kan. En dat terwijl ik al sinds de prehistorie in de zorg werk. Nu ben ik ook niet bepaald een ochtendmens dus dat zal zeker meespelen. Ik hou mezelf nog even voor de gek met het idee dat ik best langer in mijn bed kan blijven liggen. Dat best langer is namelijk hooguit vijf minuten. Maar het idee is fijn. Nog vijf minuten sluimeren voordat ik uit bed moet in mijn nog donkere slapende huis. Nog vijf minuten voordat ik met mijn blote…

Zo en dan nu eens met de psychische billen bloot. Ben je zelf eerlijk als iemand je vraagt hoe het met je gaat. Of geef je ook je standaard antwoord, ja goed joh lekker druk en met jou? Eerlijk met mijn billen bloot, is dat zo’n beetje mijn standaard antwoord. Zoals een aantal misschien wel weten ben ik een aspie, een auti. Niet veel mensen weten dit van mij. Want het is me al vaak opgevallen als je het vertelt dat er een aantal standaard reacties zijn en ik heb beslist geen idee hoe ik daar op moet reageren. Reacties als, maar dat zie je niet aan jou. Of iedereen…

Je hebt van die dagen. Iedereen kent ze wel. Van die dagen. Van die dagen die al in de nacht beginnen voordat die dagen überhaupt gestart zijn. Dus ook van die nachten. Die kent iedereen ook wel. Die nachten dat je ineens heel goed kunt rekenen. Dat je blijft uitrekenen hoeveel uur je nog zou kunnen slapen. Of beter nog in minuten dan lijkt het langer. Geloof mij ik ben geen rekenwonder maar op zulke momenten wens ik dat ik een rekentoets mag maken want dan ga ik zeker een goed cijfer halen. Gisteren had ik zo’n nacht waardoor ik dus wist dat ik zo’n “die dag” zou krijgen. Met…

Kinderen….voor de ene een must have voor de andere een must not have. En er zit niks tussenin. Je houdt van die wezens of niet. Je kunt niet een beetje zwanger zijn. Ikzelf heb vier eigen producties rondlopen. En ik ben er rete trots op al zeg ik het zelf. Een beetje vooringenomen waarschijnlijk en misschien niet helemaal zondere troebele blik. Maar dan de vraag, hou ik van kinderen? Ja zeker van mijn eigen kinderen. En ook van kinderen uit mijn vriendenkring en van familie. Van mensen die dichtbij me staan. Die kinderen vind ik leuk, lief en aardig.

Ik had beloofd om terug te komen bij jullie als het volle maan zou zijn. Bij deze dus. Hier ben ik weer. Voelt iemand zich al extra opgefokt of flink in de war? Voel je opgezwollen of sta je op het punt van bevallen? Het kan allemaal. Moet je werken dan zal ik een kaarsje voor je branden dat het een rustige dienst is. Ik ben de planner van mijn werk zeer dankbaar dat ik dit weekend vrij ben. Je moet er toch niet aan denken dat je nachtdienst moet draaien met volle maan? Gelukkig hoefde ik vandaag alleen maar wat aan mijn studie te doen. Het was lastiger dan…

Pas las ik dat er bezuinigd moet worden in de toch al karige verpleeghuiszorg. Want zo las ik, konden we best wel met minder personeel werken. Nog minder dacht ik bij mezelf. We werken al met veel te weinig personeel. We kunnen de zorg niet leveren die wordt gevraagd door de steeds complexer wordende zorgvragers. En zoals laatst werkte ik een avonddienst. Een enorm drukke en chaotische avonddienst. Het is eigenlijk niet te doen en je kunt geen fatsoenlijke aandacht geven aan je zorgvragers. Net zo min als aandacht voor jezelf. De hele avond ben je aan het rennen en ren je te vaak achter de feiten aan. Hoe zien…

Sodeju ineens is het herfst. Het is meteorologische herfst sinds 1 september. En sinds 23 september natuurlijk astronomische herfst. Maar behalve dat merk ik het aan m’n onderbroek. Jazeker behalve meteorologische en astronomische herfst heb je ook onderbroekologische herfst. En ik hoor jullie denken. Dat bestaat niet. Dat dacht ik dus eerst ook. Wat een onzin, wat een kwatsch. En wanneer valt die onderbroekologische herfst dan precies? Ergens tussen de meteorologische en astronomische herfst in. De precieze datum dat weet namelijk niemand. Want het is nooit echt vastgelegd of berekend. Deze benaming van de herfst is er namelijk ineens. Als ik ga werken dan ga ik op de fiets. Ik…

Omdat er een verzoekschrift lag om over kronkels te schrijven, dacht ik dat ga ik doen! Kronkels genoeg in mijn hoofd. Ik weet van mezelf dat ik een enorm kronkelig brein heb wat soms lastig te volgen is voor degenen die mij liefhebben. En trouwens ook voor degenen die mij wat minder liefhebben. Ik vlieg op een dag van hort naar her. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Veel gooi ik er ook wel uit en ben dan ook redelijk mondig. Soms een beetje te. Wat niet altijd even handig uitpakt weet ik uit ervaring. Dan geef ik mijn bek een net iets te harde douw. Als je met mij…

Er gebeuren gekke dingen bij volle maan.Dat weet toch iedereen? Voelt iedereen zich niet extra gek als het volle maan is? De onrust giert door mijn lijf. Mijn hoofd maakt overuren. Gedachten over gesprekken van minstens tien jaar geleden. Gedachten over hoe ik beter had moeten reageren bij die ene discussie met die ene collega. Wat als? Wat als? Ja wat als? Als m’n vader geen piemel had was het m’n moeder. Oftewel compleet zinloze volle maan gedachten. De afgelopen twee nachten waren weer zulke nachten. En maar woelen en draaien. Ondertussen naar de klok kijken en uitrekenen hoeveel uur je nog kunt slapen totdat die verrotte wekker gaat op…